Gazeta Podatkowa nr 8 (1153) z dnia 26.01.2015
Rozliczenie różnic kursowych z wyceny bilansowej
Każda jednostka prowadząca księgi rachunkowe, która przeprowadziła na dzień 31 grudnia 2014 r. wycenę aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, musi dokonać w księgach 2015 r. rozliczenia powstałych z tej wyceny różnic kursowych. Możliwe są do wyboru trzy metody ich rozliczenia. Decyzję o tym, jaką metodę wybrano, należy zamieścić w zasadach (polityce) rachunkowości.
Wycena bilansowa
Ustawa o rachunkowości nakłada na jednostki stosujące przepisy tej ustawy, tj. prowadzące księgi rachunkowe, obowiązek dokonania na dzień bilansowy wyceny wyrażonych w walutach obcych składników aktywów i pasywów, w tym m.in. należności, zobowiązań oraz środków pieniężnych zgromadzonych w kasie i na rachunkach bankowych zgodnie z zasadami określonymi w art. 30 ust. 1 tej ustawy. W sytuacji gdy w jednostce rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, wycenę tę należało przeprowadzić na dzień 31 grudnia 2014 r., przyjmując do wyceny kurs średni NBP dla danej waluty wynikający z tabeli nr 252/A/NBP/2014 z 31 grudnia 2014 r.
Tabela kursów średnich NBP dostępna jest w serwisie www.wskazniki.gofin.pl.
Na skutek bilansowej wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych powstać mogą różnice kursowe. Szerzej na temat tego, w jaki sposób te różnice ewidencjonować w księgach rachunkowych, pisaliśmy w GP nr 4 z 2015 r., na str. 10.
Metody rozliczenia różnic kursowych
Powstałe w związku z bilansową wyceną na dzień 31 grudnia 2014 r. różnice kursowe należy rozliczyć w księgach rachunkowych 2015 r. W ustawie o rachunkowości nie uregulowano terminu ani metody dokonania tego rozliczenia. W praktyce księgowej możliwe są trzy sposoby jego przeprowadzenia, a mianowicie:
a) wystornowanie różnic kursowych pod datą 1 stycznia roku następnego,
b) wystornowanie różnic kursowych dopiero w momencie regulacji rozrachunków lub rozchodu waluty,
c) pozostawienie w księgach rachunkowych skutków wyceny bilansowej i zaewidencjonowanie zrealizowanych różnic kursowych ustalonych od początku roku do dnia regulacji rozrachunków lub rozchodu waluty.
Wybór sposobu rozliczania różnic kursowych z wyceny bilansowej należy do jednostki. Przyjętą metodę należy zapisać w zasadach (polityce) rachunkowości i stosować w sposób ciągły.
Storno różnic kursowych
W tej metodzie rozliczenie różnic kursowych z wyceny bilansowej polega na dokonaniu ich storna:
- pod datą 1 stycznia następnego roku obrotowego (tj. 1 stycznia 2015 r.) lub
- pod datą zapłaty rozrachunków albo rozchodu waluty.
Jest ono księgowane na koncie rozrachunkowym lub koncie kasy albo rachunku walutowego - w korespondencji z kontem kosztów lub przychodów finansowych w zależności od tego, czy różnice kursowe były ujemne, czy dodatnie (pomijamy tu sytuację, gdy różnice kursowe nie są odnoszone do przychodów lub kosztów finansowych, np. wówczas gdy dotyczyły zobowiązań zaciągniętych na finansowanie budowy lub zakupu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także zakupu towarów lub wytworzenia produktów gotowych).
Dokonując storna kwotę naliczonych na dzień bilansowy różnic kursowych księguje się na tych samych kontach i po tych samych stronach, lecz ze znakiem ujemnym. Trzeba zaznaczyć, że taki sposób ewidencji może jednak doprowadzić do zniekształcenia wyniku finansowego bieżącego okresu. Na dzień 1 stycznia na koncie kosztów lub przychodów finansowych nie ma bowiem żadnych obrotów, w związku z czym na kontach tych może wystąpić saldo ujemne. Nie jest to jednak błąd, lecz skutek przyjętej metody rozliczania różnic kursowych. Zniekształcenie to zostanie wyeliminowane w okresach następnych z chwilą pojawienia się na kontach przychodów lub kosztów finansowych innych zapisów.
Przy metodzie storna do ksiąg rachunkowych wprowadza się pod datą uregulowania rozrachunków lub rozchodu waluty rzeczywiście zrealizowane różnice kursowe, ustalone pomiędzy:
- dniem powstania zobowiązania lub należności a dniem ich zapłaty,
- dniem wpływu waluty na rachunek walutowy (lub do kasy) a dniem jej wypływu z rachunku walutowego (lub z kasy).
Ujęcie różnic ustalonych od początku roku
Jeśli jednostka wybrała metodę ujmowania w księgach rachunkowych zrealizowanych różnic kursowych ustalonych od początku roku, wówczas nie dokonuje ich storna ani pod datą 1 stycznia 2015 r., ani pod datą regulowania rozrachunków lub rozchodu waluty w 2015 r. W tym przypadku różnice kursowe z wyceny bilansowej pozostają w księgach rachunkowych. W roku następnym z chwilą zapłaty należności lub zobowiązania albo rozchodu waluty "doksięgowuje się" różnice kursowe zrealizowane w 2015 r. Oblicza się je:
- od początku roku obrotowego do dnia regulacji rozrachunków,
- od początku roku obrotowego do dnia rozchodu waluty z rachunku walutowego lub z kasy.
Ujęcie podatkowe
Jeżeli dla celów podatku dochodowego jednostka przyjęła bilansową metodę rozliczania różnic kursowych, określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop oraz art. 14b ust. 2 ustawy o pdof, ustalone na dzień bilansowy różnice kursowe może zaliczyć do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów. Gdy jednostka rozlicza różnice kursowe według metody podatkowej, o której mowa w art. 15a ustawy o pdop oraz art. 24c ustawy o pdof, to różnic kursowych z wyceny bilansowej nie może uwzględnić w kosztach bądź przychodach podatkowych.
Dokonując wyboru sposobu rozliczania różnic z wyceny bilansowej, warto wziąć pod uwagę, według jakiej metody różnice kursowe są ustalane dla celów podatku dochodowego. Jeżeli jednostka stosuje metodę bilansową rozliczania różnic kursowych, wówczas najbardziej przejrzystym rozwiązaniem będzie stosowanie sposobu wskazanego w punkcie c), tj. pozostawienie w księgach rachunkowych naliczonych na dzień bilansowy różnic kursowych i "doksięgowanie" różnic kursowych od początku roku obrotowego do dnia zapłaty rozrachunków lub wypływu waluty. W tym bowiem przypadku różnice kursowe ustalone na dzień 31 grudnia 2014 r. stanowiły koszt bądź przychód podatkowy. W księgach 2015 r. zostaną ujęte różnice kursowe od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia uregulowania rozrachunku lub rozchodu waluty, które jednocześnie mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym (przykład 1).
Gdy dla celów podatku dochodowego wybrano podatkową metodę rozliczania różnic kursowych, najlepszym rozwiązaniem będzie stosowanie sposobu opisanego w punkcie a) i b), tj. storna. Stosując tę metodę, różnice kursowe, które podlegają w 2015 r. stornowaniu, nie są przychodem bądź kosztem podatkowym, analogicznie jak te, które naliczono na dzień 31 grudnia 2014 r. W kosztach lub przychodach podatkowych w 2015 r. można natomiast uwzględnić faktycznie zrealizowane różnice kursowe (przykład 2).
Przykład 1 Założenia
Dekretacja
Księgowania Przykład 2 Założenia
Dekretacja
Księgowania |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.)
Ustawa z dnia 15.02.1992 r. o pdop (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.)
Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o pdof (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)
www.KalkulatoryPodatkowe.pl - Kalkulatory walutowe i różnic kursowych:
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PoradyPodatkowe.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
GOFIN PODPOWIADA
Kompleksowe opracowania tematyczne
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
|