Moment dokonania korekty kosztów

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r., nr IBPBI/2/423-1235/14/SD; zamieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Finansów)

"(…) Przepisy ustawy o pdop nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania korekty nie "tworzy" odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne.

Korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być zatem odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały uprzednio uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie może budzić wątpliwości, że bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego, konieczność skorygowania kosztu nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

W świetle (…) przepisów, zwrot części wynagrodzenia, zapłaconego uprzednio z tytułu usług doradczych świadczonych przez Spółkę A dokonany za pośrednictwem Spółki B nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Spółka jest zatem zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym w okresie sprawozdawczym, w którym zostały one pierwotnie wykazane. (…)"

* * *

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 grudnia 2014 r., nr IPTPB3/423-318/14-2/IR; zamieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Finansów)

"(…) Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dla potrzeb prowadzenia swojej podstawowej działalności - w zakresie handlu detalicznego Wnioskodawca nabywa szereg towarów handlowych różnorodnego asortymentu, które następnie sprzedaje w poszczególnych placówkach/sklepach detalicznych zlokalizowanych na obszarze całego kraju. W związku z nabyciem towarów handlowych Spółka ponosi wydatki obejmujące koszty nabycia towarów handlowych, powiększone o ewentualne koszty dodatkowe związane z zakupem takich towarów. Do roku 2013 Spółka dokonywała kalkulacji kosztu własnego sprzedaży w odniesieniu do towarów handlowych, które zostały sprzedane w poszczególnych latach podatkowych, w oparciu o metodę uproszczoną, wykorzystującą rozliczanie odchyleń pomiędzy cenami ewidencyjnymi a cenami rzeczywistymi nabycia towarów handlowych znajdujących się w jej sklepach. Stosowanie tej metody skutkowało rozpoznaniem kosztów nabycia towarów handlowych w zaniżonej wysokości, i tym samym zaniżeniem w tych latach kosztów uzyskania przychodów Spółki (Spółka zidentyfikowała wskazane zaniżenie w trakcie roku 2013, po opracowaniu i wdrożeniu oprogramowania komputerowego, pozwalającego na prowadzenie szczegółowej ewidencji ilościowo-wartościowej wszystkich indeksów towarowych dla poszczególnych sklepów). W związku z powyższym, w wyniku rekalkulacji kosztu własnego sprzedaży, uwzględniającego ustalone w oparciu o wspomnianą skorygowaną metodę wyceny zapasów koszty dotyczące nabycia towarów handlowych, ustalona została całkowita wartość zaniżenia kosztu własnego sprzedaży w okresie do roku 2013 włącznie.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, do właściwego określenia momentu, w którym powinna zostać rozpoznana korekta kosztu bezpośredniego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, zastosować należy ogólne reguły dotyczące sposobu kwalifikacji kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, tj. przepisy art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyeksponować należy, że w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami istotnym dla rozliczenia korekty kosztów będzie data uzyskania przychodów. Od niej zależy bowiem sposób ujęcia kosztów bezpośrednio z nimi związanych.

Zatem istotne z punktu widzenia przedmiotowej sprawy jest, czy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami zostały rozliczone, a zatem, czy podatnik uzyskał przychody z nimi związane.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że skoro przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują odrębnego momentu dla korekty kosztów, to korekty te należy odnieść do momentu, w którym koszt ten został potrącony.

Obowiązek skorygowania niewłaściwie określonego kosztu uzyskania przychodu powstaje w dacie jego pierwotnego ujęcia w rachunku podatkowym. Skoro zatem błąd powstał w momencie ustalania wartości tego kosztu, korekta winna być przyporządkowana do roku, którego ten koszt dotyczy.

W przypadku stwierdzenia różnic w ujęciu kosztów nie występuje bowiem odrębne, niezależne zdarzenie gospodarcze, lecz korekta odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości, tj. do poniesionego wydatku uwzględnionego w podatkowych kosztach uzyskania przychodów (podkreśl. red.).

Biorąc pod uwagę (...) przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, tutejszy Organ stoi na stanowisku, że Spółka dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodu za każdy rok podatkowy, dla którego zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest objęte okresem przedawnienia, w którym pierwotnie została rozpoznana zaniżona wartość kosztów z tytułu nabycia towarów handlowych (podkreśl. red.). (…)"

* * *

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 października 2014 r., nr IBPBI/2/423-793/14/KP; zamieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Finansów)

"(…) w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie otrzymywał od swoich kontrahentów faktury korygujące dotyczące zakupionych wcześniej towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc (…) uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że skoro przepisy updop nie przewidują odrębnego momentu dla korekty kosztów, to korekty te należy odnieść do momentu, w którym koszt ten został potrącony. Dotyczy to zarówno tzw. kosztów pośrednich, jak i bezpośrednich, bez znaczenia jest również, czy korekta powoduje zmniejszenie, czy też zwiększenie kosztów uzyskania przychodu (podkreśl. red.).

(…) odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Ponadto jednolitość orzecznictwa, chociaż jest cechą pożądaną, nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Przedstawione powyżej stanowisko tut. Organu poparte jest orzecznictwem sądów administracyjnych, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 sierpnia 2013 r., sygn. I SA/Gl 191/13 oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 sierpnia 2012 r., II FSK 180/11 oraz z 12 lipca 2012 r., II FSK 2653/10 (…). (…)"