A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 18 (845) z dnia 20.06.2014

Amortyzacja środków trwałych używanych sezonowo

Czy środek trwały, który użytkowany jest wyłącznie w okresie letnim, musi być amortyzowany sezonowo?

Tak. Środki trwałe użytkowane sezonowo podlegają amortyzacji wyłącznie w miesiącach ich wykorzystania.

Zasada amortyzacji sezonowej wynika z art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP (oraz art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF). Zgodnie z tym przepisem, odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania. W takim przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych:

przez liczbę miesięcy w sezonie albo
przez 12 miesięcy w roku.

Wybór pierwszego sposobu, a więc podzielenie rocznej kwoty odpisów przez liczbę miesięcy w sezonie zapewnia zamortyzowanie środka trwałego w okresie odpowiadającym długości amortyzacji liniowej. Natomiast stosując drugie (zamienne) rozwiązanie, następuje wydłużenie amortyzacji w czasie. Amortyzacja wydłuża się o tyle miesięcy, ile dany środek trwały nie jest wykorzystywany.

W przypadku nabycia środka trwałego w trakcie roku "roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych" - w pierwszym roku - należy ustalić uwzględniając wielkość odpisów amortyzacyjnych, jakich dokonano by, amortyzując go metodą liniową, uwzględniając moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych.

Przykład

W maju br. podatnik nabył i wprowadził do ewidencji środek trwały o wartości początkowej 12.000 zł. Zgodnie z wykazem stawek, właściwa dla niego stawka amortyzacyjna wynosi 10%. Środek trwały będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej w okresach od lipca do sierpnia br.

Sposób 1 - miesięczny odpis amortyzacyjny ustalany jest przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie.

Kwota amortyzacji w pierwszym roku wynosi:

amortyzacja miesięczna według metody liniowej: 12.000 zł x 10% : 12-miesięcy = 100 zł;
roczna kwota odpisów amortyzacyjnych: 100 zł x 7 miesięcy (od czerwca do grudnia br.) = 700 zł.

Zatem miesięczny odpis amortyzacji sezonowej w pierwszym roku wyniesie:

700 zł (rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych) : 2 (liczba miesięcy w sezonie) = 350 zł.

Od lipca do sierpnia br. jednostka będzie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów miesięczny odpis w wysokości 350 zł, co w ujęciu rocznym wyniesie 700 zł, czyli tyle, ile wyniosłaby amortyzacja liczona na zasadach ogólnych przy stawce 10% (7 miesięcy x 100 zł).

W kolejnym roku roczna kwota odpisów amortyzacyjnych ustalona zostanie w odniesieniu do 12 miesięcy i wyniesie: 12.000 zł x 10% = 1.200 zł. Tak więc miesięczny odpis wyniesie 1.200 zł : 2 miesiące = 600 zł. W całym sezonie 2015 r. (lipiec-sierpień) odpis amortyzacyjny wyniesie 1.200 zł (2 x 600 zł).

Sposób 2 - miesięczny odpis amortyzacyjny ustalany jest przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.

Kwota amortyzacji w pierwszym roku wynosi:

amortyzacja miesięczna: 12.000 zł x 10% : 12 miesięcy = 100 zł;
roczna kwota odpisów amortyzacyjnych: 100 zł x 7 miesięcy (od czerwca do grudnia br.) = 700 zł.

Zatem miesięczny odpis amortyzacji sezonowej wyniesie:

700 zł (rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych) : 12 (miesięcy w roku) = 58,33 zł.

Od lipca do sierpnia br. jednostka będzie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów miesięczny odpis w wysokości 58,33 zł, co w ujęciu rocznym wyniesie 116,66 zł.

W kolejnym roku roczna kwota odpisów amortyzacyjnych ustalona zostanie w odniesieniu do 12 miesięcy i wyniesie: 12.000 zł x 10% = 1.200 zł. Tak więc miesięczny odpis wyniesie 1.200 zł : 12 miesiące = 100 zł.

W całym sezonie 2015 r. (lipiec-sierpień) odpis amortyzacyjny wyniesie 200 zł (2 x 100 zł).

Jak wynika z przedstawionych przykładów, pierwszy sposób ustalenia odpisów amortyzacyjnych zapewnia szybsze zamortyzowanie środka trwałego. Ponadto, mając na uwadze, że amortyzacja sezonowa nie jest stosowana dla celów bilansowych, przyjęcie tego sposobu może uchronić (przy stosowaniu jednakowych stawek amortyzacyjnych) przed powstaniem różnic między roczną amortyzacją podatkową a bilansową.

Różnice w wielkości amortyzacji podatkowej i bilansowej powstaną niewątpliwie przy stosowaniu drugiego z dopuszczalnych sposobów amortyzacji, czyli opartego na podzieleniu rocznej amortyzacji przez 12 miesięcy w roku. Dodatkowo, jak widać na przykładzie, sposób ten powoduje znaczne wydłużenie amortyzacji podatkowej.